Uzunca bi süredir üretsemde bişeyler, fotoğraflarını yayınlayamıyorum:( şayet beni burada izleyen varsa özür dilerim:) burada beni kimsenin görmeyeceğini umarak biraz iç dökmek istiyorum!
Haydi Bismillah;
Kendimi herşeyden okadar uzak hissediyorumki, elim kolum birşeyler yapmak için kalkmıyor bile. İçimde garip bir boşluk, hayata karşı acımasız vurdumduymazlık. kısacası sebebini bile bilmediğim karmaşanın içinde günlerim geçip gidiyor. Ruhumda bu karmaşanın içinde boğuluyor.
Zaman zaman insanları tanırken kendime verdiğim hasarları gözümün önünden geçiriyorum. Ne çok güvenmişin, ne çok inanmışım arkadaşım, dostum dediğim insanlara... Hak etmeyen kişilere fazlası ile değer verip, ardımdan bir hançer yarası daha almışım. Sırtım kan revan içinde kalmışta haberim yok! Belki birçoğumuz aynı duygu ve düşünceleri taşıyordur. Belkide kızım sen geride kalmışın, bunlar hayatın gerçekleri, "uyanda balığa gidelim" diyenler bile oluyordur. Ben insanların saf ve masum halini yitirmelerini istemiyorum. Menfaat ve çıkar aramadan selam vermelerini istiyorum. Hayatımda ki insanlara bir bakıyorum, acaba masum bi insan varmı diye? Ne mümkün.. İnandığım ve güvendiğim insanlar bile, ummadığım bianda beni okadar güzel dumur ediyorlarki, bakakalıyorum. Yine sineye çekiş ve yine geçmişin sayfalarından bir kesit gözümün önünde canlanıveriyor. İnsanlar yüzlerine öyle bir astar çekmiş ki şaşmamak elde değil! Herşey kılıfına uygun , basite indirgenmiş bir halde öylece sunuluyor. Doğal olarak yüzsüzlük yapanlara karşı laf söyleme gafletine düşüpte, seviyeyi aşağıya çekmek istemiyor insan. Tabi kendini bilen insan!!!
Olumsuzlukları sıralarken kendi hatalarımıda görmeyi ihmal etmiş değilim. İnsanlardan bu kadar muzdarip olan bu dünyada elbette ben değilim. Hatta beni üzenlere, hakkımı yiyenlere minettarım. Çünkü; bana kendimi bulma ve sabrımı ölçme sıfatlarının nasıl bir şey olduğunu görme fırsatını verdiler, saolsunlar!... Sayelerinde azmi kavradım, inandığım şeyler için savaşmayı öğrendim, yine saolsunlar.
Eğer birileri sizin canınızı yakıyorsa şu sözü hiç unutmayın : "Zulmeden kişi zulmü bana yaptığını sandı. Bana yapılan zulüm geçip gitti ama, vebali onun boynuna kaldı."
Akıllı bir insansa zaten içinde Allah korkusu vardır ve vebal almaktan çekinecektir. Bunun dışındakileri kendi hallerine bırakıveriyorum.
Rabbim bizleri içinde Allah korkusu olan, hayırlı ve iyi insanlarla karşılaştırsın. Şer sahibi,kin ve öfkesini dizginleyemen insanlardan uzak tutsun İnşaallah.
Haydi Bismillah;
Kendimi herşeyden okadar uzak hissediyorumki, elim kolum birşeyler yapmak için kalkmıyor bile. İçimde garip bir boşluk, hayata karşı acımasız vurdumduymazlık. kısacası sebebini bile bilmediğim karmaşanın içinde günlerim geçip gidiyor. Ruhumda bu karmaşanın içinde boğuluyor.
Zaman zaman insanları tanırken kendime verdiğim hasarları gözümün önünden geçiriyorum. Ne çok güvenmişin, ne çok inanmışım arkadaşım, dostum dediğim insanlara... Hak etmeyen kişilere fazlası ile değer verip, ardımdan bir hançer yarası daha almışım. Sırtım kan revan içinde kalmışta haberim yok! Belki birçoğumuz aynı duygu ve düşünceleri taşıyordur. Belkide kızım sen geride kalmışın, bunlar hayatın gerçekleri, "uyanda balığa gidelim" diyenler bile oluyordur. Ben insanların saf ve masum halini yitirmelerini istemiyorum. Menfaat ve çıkar aramadan selam vermelerini istiyorum. Hayatımda ki insanlara bir bakıyorum, acaba masum bi insan varmı diye? Ne mümkün.. İnandığım ve güvendiğim insanlar bile, ummadığım bianda beni okadar güzel dumur ediyorlarki, bakakalıyorum. Yine sineye çekiş ve yine geçmişin sayfalarından bir kesit gözümün önünde canlanıveriyor. İnsanlar yüzlerine öyle bir astar çekmiş ki şaşmamak elde değil! Herşey kılıfına uygun , basite indirgenmiş bir halde öylece sunuluyor. Doğal olarak yüzsüzlük yapanlara karşı laf söyleme gafletine düşüpte, seviyeyi aşağıya çekmek istemiyor insan. Tabi kendini bilen insan!!!
Olumsuzlukları sıralarken kendi hatalarımıda görmeyi ihmal etmiş değilim. İnsanlardan bu kadar muzdarip olan bu dünyada elbette ben değilim. Hatta beni üzenlere, hakkımı yiyenlere minettarım. Çünkü; bana kendimi bulma ve sabrımı ölçme sıfatlarının nasıl bir şey olduğunu görme fırsatını verdiler, saolsunlar!... Sayelerinde azmi kavradım, inandığım şeyler için savaşmayı öğrendim, yine saolsunlar.
Eğer birileri sizin canınızı yakıyorsa şu sözü hiç unutmayın : "Zulmeden kişi zulmü bana yaptığını sandı. Bana yapılan zulüm geçip gitti ama, vebali onun boynuna kaldı."
Akıllı bir insansa zaten içinde Allah korkusu vardır ve vebal almaktan çekinecektir. Bunun dışındakileri kendi hallerine bırakıveriyorum.
Rabbim bizleri içinde Allah korkusu olan, hayırlı ve iyi insanlarla karşılaştırsın. Şer sahibi,kin ve öfkesini dizginleyemen insanlardan uzak tutsun İnşaallah.
1 yorum:
Vaaay kızıma benim.Kim üzmüş bakayım.Hiç üzülme.Sana söyleyeceğim şudur, sakın eyvallah etme.Çek karşına bir güzel benzet.Sesi çıkmayana geçer insanların hükmü.Söyle, ver veriştir, rahatla.Sen düşüneceğine biraz da o düşünsün.Sen kırılacağına, biraz da o kırılsın.Öptüm.
Yorum Gönder