Bir Blogger Buluşması Daha.....

Daha önceki blogger buluşmamız da tekrar bir araya geleceğimizi yazmıştım. Hepimiz (Aşk,çikolata( Emine) hariç) öyle bir dünya telaşına dalmışız ki ziyaretimizi unutmuşuz. Birbirimize telefon zinciri kurduk ve saat 12.00 civarında, yataktan apar topar kalkarak, acilen hazırlanarak Gülay ablanın evinin yolunu tuttuk:) Malum herkes kendince program yapmış, kimimiz unutmuş, vs. vs derken 3 kişi olarak gittik. 

Önce Gülay ablanın evinin alt katında ki dikiş atölyesine girdik. Şirin bi odaydı, oradan çıkmayı canımız istemedi. Yazık Gülay ablacım üst kattan bize servis indirdi. Ona yardım etmek için üst kata çıktığımda sıcacık,misafirperver ailesi ile tanışma fırsatını yakaladım. Annesiyle kısacık sohbet ettik.Babası, annesi,gelinleri ve kardeşi çok güzel ve güleryüzlü insanlardı.  

Gelelim detaylara...

Sıcacık yanan sobanın üzerinde kaynayan çayın yanında mis gibi su böreği,rus salatası ve harika ve değişik bir tat olan haşhaşlı revani vardı. Et yemediğim için tadına bakamadım su böreğinin ama görüntüsü harikaydı.

Çay faslındayken fotoğraf çekinelim dedik, makineyi otomatiğe aldım, yanlışlıkla 2 sn.yeye ayarlamışım ben gelip oturunca şak patladı flaş. O yüzden böle garip çıkmışım ben:(

Bakın bensiz halleri ne kadar güzel:)

Neyse, Emineciğimle benim gözüm hep atölyenin duavarında ki objelere takıldı.

Emine bu laleli pencereyi çok beğendi.

Terziliği ipliklerinden belli:)

Karelere sığmayan o kadar çok süs var ki amaaa benim favorim aşağıdaki oldu.

Minyatür bir terzi odasından anahtar askısı. Eee bir terzide böyle bir askı olması şaşırtıcı değil!Kenardan görünen balıkta Gönüldenele'nin hediye ettiği nazarlığı.

 Bu pencerenin tam önünde dikiş makinesi var. Gülay Ablacığım dikiş dikerken böyle bir manzarayı da izliyor. 

Yüreği büyük gönüldenelem bu laleleri almış ev sahibesine.... Ne kadar alımlı ve şirin duruyorlar. Bende çiçeğin rengine uygun bir çanta hediye ettim kendisine:))

Bunlar bahçede ki kardelenler, Konya'ya kar yağmadı ama onlar toprağı delip çoktan çıkmışlar günyüzüne. Daha önce hiç kardelen görmemiştim. Şimdi keşke bi tanecik koparıp kurutsaydım diyorum.Aklıma gelmemiş, tabi ev sahibi izinde vermeyebilirdi:P

Evet, işte sona geldik. Sohbet, muhabbet derken zaman su gibi akıp geçti. Dönerken hep beraber o güzel bahçede bir poz verelim dedik. Bu arada bizim çantalar kumaş doluydu. Gülay abla önümüze kocaman bir poşet kumaş bıraktı beğendiklerimizi içinden aldık. Ben işi abartmışım çantamı tıka basa doldurdum. Eve gelince fark ettim, kolum feci ağrımış. Emine' ciğim ne yaptı kim bilir, yolu da uzundu.

Gülay ablaya emekleri ve misafirperverliği için teşekkür ederim. 

Her şey gönlünüzce olsun, iyi pazarlar....