Acısına dayanamadığım kuşumun boşluğunu doldurmak için yavru bir kuş aldım. Öldükten 3-5 gün sonra.
Nihayetinde bir kuş, kendince özellikleri ve karakteri var. Fakat yinede annemle, ben her gün Bıcırımızı yad etmeden edemiyoruz.
Annem diyor ki; ah bıcırım olsaydı böyle yapmazdı. Vay kuzum nasıl olduda ölüverdin. vs. vs....
Hatta bazen durumu abartıp, götür bunu geri ver, ben buna alışamadım bile diyor:))
Bıcıra gösterdiğimiz alakayı buna gösteriyoruz dersek yalan olur.
Ama hergün "fıstık" diye sevdiğim için ağzının içinde fıstık diye ses çıkarıyor, yanağımızı, dudağımızı öpmek için adeta saldırıyor. Her seferinde diğer kuşla yarıştırıyoruz:) İşte yeni kuşumuzun görüntüleri...
3 yorum:
vah zavallım:(
anneli kızlı kuşu dışlıyorsunuz ha:)))
bizimde uzun yıllar yaşayan Can isminde bir muhabbet kuşumuz vardı. babamla birlikte tabağına konup kahvaltı bile ediyordu. o derece içli dışılı olmuştuk kendisiyle.
birgün çok yaşlandığı için ölüverdi zavallıcık.ama seninde dediğin gibi insan çok alışıyor. sizin kuşun ölümünün hemen ardından bu zavallıcığı aldığınız için alışamamışsınızdır.
ah kkc sorma, bizim rahmetlide kahvaltı yapardı ama bu yemden başka bişey yemiyor..
haklısın analı kızlı dışladık ama ben kıyamıyorum yinede:)))
muhabbet kuşunuzu görünce 2 yıl önce kaybettiğim bocuğumu hatırladım, çok cana yakın bir kuştu yeri geldiğinde çok sevinirdi bazen de aynı tabaktan yemek yerdik :D
o gün bugündür kuş beslemekten korkuyorum...
inşallah cesaretimi toplayıp bi tane muhabbet kuşu alabilirim :)
Yorum Gönder