Kıbrıstan Mektup Var

Bu hikayeyi işyerimde çok sevdiğim bir abinin ağzından dinledim. Ne zamandır paylaşmak istiyordum, kısmet bugüneymiş. Kendisi bu hikayeyi ilkokulda okuduğu bir dergiden öğrenmiş. O, anlatırken tüylerim diken diken olmuştu. Umarım aynı hissiyatı sizlerde yaşarsınız.

Kıbrıs savaşında görev yapan bir yüzbaşıya emrinde bulunan askerlerden biri mektup uzatırak der ki:
- Yüzbaşım bu mektubu Sakarya'da oturan yaşlı anneme ve babama  iletir misiniz? Cephede olduğum için kendilerini uzun süredir göremiyorum, eğer mektubumu iletirseniz çok sevinirim.
Yüzbaşının içi burkularak mektubu cebine koyar.

Savaş biter, yıllar geçer yüzbaşı memleketine döner. Mektubu unutmuştur, bir gün tesadüfen gördüğü mektubu Sakarya'da ki sahiplerine ulaştırmak için yola çıkar.Eski olan müstakil binanın kapısını çalar. Kapıyı yaşlı bir kadın açar.

Mağrur ve şaşkın ifadeyle;

-Ne istemiştin evladım der.

Yüzbaşı cebinde ki mektubu uzatarak,Kıbrıs'ta asker olan oğlunuz Ahmet'ten size mektup getirdim der.

Kadın şaşırır, hemen kocacığına seslenir. Yaşlı adam hayırdır oğul der.

Yüzbaşı sözünü tekrarlar "Kıbrıs'ta asker olan oğlunuz Ahmet'ten size mektup getirdim, kendisi cephede askerimdi."

Yaşlı adam şaşkın ama bir hayli üzgün bir ifadeyle yüzbaşıya bakar, yılların verdiği yorgunluğa adeta yenisi eklenmiştir. Bu nasıl olur? benim oğlum Kore savaşında şehit düştü, derken bütün kelimeler boğazına düğümlenir.

O an herşey anlaşılmıştır yıllar önce şehit olan oğulları ülkesi için Kıbrısta mücadele etmiş ve onlarıda unutmamıştır. Yaşlı anne bedenini taşıyamaz olmuştur, kendisi gibi yaşlı kocacağından destek alarak hıçkırıklara boğulur. Yüzbaşının bedenini anlamsız bir ürperti sarmıştır.